Texel Airport een bruisende plek | Deel 2 vliegtuigmonteur Michael Kortenhoeven

Texel Airport is een bruisende plek waar vliegtuigen opstijgen en landen, parachute wordt gesprongen, er is een restaurant met een fraai terras, het Luchtvaart- en Oorlogsmuseum '40-'45, een vliegtuigonderhoudsbedrijf, een zweefvliegclub en eens in de drie jaar een grote vliegshow. "Het is heel verantwoordelijk werk. Ik controleer alles drie, vier, vijf keer. Bij twijfel blijft ie staan. Er zal er door mijn toedoen maar één neerstorten…" Aan het woord is Michael Kortenhoeven. Al meer dan dertig jaar repareert hij vliegtuigen. "Gemiddeld hebben we vijfentwintig kisten per jaar in onderhoud. De meeste zijn oud, sommige wel vijftig jaar. Uitdagend werk om die in goede conditie te houden. Wat je maakt, moet goed zijn. Klanten hebben soms haast, maar ik laat me niet opjagen. Het is pas klaar als het klaar is. En het is pas goed als het goed is."

Michael is eigenaar van Vliegtuigonderhoud Texel. Een klein maar bijzonder bedrijfje, dat in 1980 door zijn vader werd gesticht en onder meer de vloot van het Texelse paracentrum onderhoudt. Een terugkerende klant is ook de eigenaar van een Cessna Caravan, een vliegtuig waarvoor je nieuw toch al gauw een paar miljoen euro betaalt. "We hebben altijd veel werk. In 2018 overleed mijn vader. Hij was tachtig en heeft tot het laatst meegewerkt. Nu zijn we nog met z'n tweeën: mijn collega Jan-Berend en ik. Mijn zoon Sijbrandt komt er op termijn misschien bij. Hij is pas dertien, maar hij wil heel graag." Michael ziet zichzelf in hem terug. "Ik vond laatst een schriftje uit de zesde klas lagere school. Daarin schreef ik al dat ik vliegtuigmonteur wilde worden."

Zijn opleiding volgde Michael bij Fokker, waarna hij als 25-jarige bij zijn vader in het bedrijf kwam. Hij was er zeer welkom, al was het maar omdat hij veel meer kon dan alleen sleutelen. "Mijn vader was dyslectisch, maar kon alles met zijn handen. Voor taal haalde hij een vier, voor bankwerk een negen. Zelf heb ik ook heel veel administratie gedaan. Toen ik hier net kwam, was de computer in opkomst. Mijn broer Roger schreef de programma's. In die jaren hebben we er veel klanten bij gekregen. De meeste hebben we nog. Er is heel weinig verloop."

Het is duidelijk dat Michael van zijn vak houdt. Vooral de kleinschaligheid maakt het mooi, vindt hij. "Ik ben verantwoordelijk voor alles en doe alles zelf: sleutelen, de administratie, de financiën, onderdelen bestellen, contacten onderhouden met klanten. Dat maakt het heel afwisselend. Ik zou niet weten wat ik liever doe."

Zelf vliegen heeft hij nooit geambieerd. "Mensen vragen me vaak waarom ik nooit mijn brevet heb gehaald. Maar het boeit me niet. Motorfietsen zijn mijn passie, met vliegen heb ik niks. Voor een vakantie stap ik eventueel nog wel in een vliegtuig. Maar ik moet wel eerst ergens overheen stappen. Ik weet zelf – of denk te weten – wat er allemaal mis kan gaan en waar je allemaal op moet letten. Ik kan alleen maar hopen dat een ander dat ook doet."