Zij kozen voor Texel en willen niet meer weg - deel 5 Jerome van Abbevé

Je hebt verstokte Texelaars, hier geboren en getogen, die je met geen tien paarden van het eiland krijgt. Maar ook mensen van buitenaf. Die hier zijn komen wonen en werken, verknocht raakten aan het eiland en nooit meer weg willen. In deze serie bestaand uit vijf delen vertellen ze over hun passie voor het eiland. Vandaag het aflsuitende deel. Deel 5: Jerome van Abbevé als boswachter Communicatie en Beleven bij Natuurmonumenten. "Ik verheug me het hele jaar op de bloei van de heide."

Eind 2017 was hij de winnaar van het tv-programma Boswachter Gezocht van SBS 6. Sindsdien werkt Jerome van Abbevé als boswachter Communicatie en Beleven bij Natuurmonumenten op Texel. Hij en zijn gezin voelen zich al helemaal thuis op ons eiland. "Het is hier allemaal niet zo gehaast, er moet niet van alles. Bovendien houd ik van de mentaliteit van de Texelaars: recht door zee."

Anders dan je van de kandidaat van zo'n programma misschien zou verwachten stond Jerome niet te springen om voor de camera's te verschijnen. "Maar het was nu eenmaal part of the deal. Ik begrijp heel goed dat je zonder passende opleiding niet zomaar zo'n baan krijgt. Natuurmonumenten is een heel mooie organisatie. De natuur in Nederland heeft te lijden onder recreatieve druk en bebouwing en Natuurmonumenten doet daar iets tegen. Zelf heb ik van jongs af aan de behoefte gevoeld om iets bij te dragen aan de wereld. Dit werk sluit goed aan bij die idealen."

Dierenpoep

Uiteindelijk genoot hij toch met volle teugen van de opnamen, waarvoor hij de meest uiteenlopende opdrachten kreeg: van het determineren van dierenpoep tot het toespreken van een boze menigte die het niet eens was met de kap van bomen. "Het was iedere keer weer een feestje om naar de volgende ronde te mogen. En ik heb altijd gezegd: we gaan voor de winst."

Gek van plantjes

Hoewel hij al een paar keer eerder voor vakantie op het eiland was geweest, was Jerome geen uitgesproken Texelfan. Inmiddels moet hij niet meer denken aan een terugkeer naar de Randstad. Naast de mentaliteit van de bewoners die hem aanspreekt, haalt hij zijn hart hier op in de natuur. "Zoals een ander gek op vogels is, ben ik erg van de plantjes. Ik ben altijd al zwaar gefascineerd geweest door de vorm, door het licht dat door het riet schijnt, door alleen al hoe een blad eruitziet. Het mooiste vind ik heide. Die begint met zo'n grillige, robuuste tak en eindigt met fijne, crêpepapier-achtige bloemetjes. En daar dan een heel veld van. De bloei van de hei duurt maar een paar weken, maar ik kan me er het hele jaar op verheugen."