“Mij krijgen ze nooit meer weg uit De Koog” Slager Kees Moormann over ‘zijn’ dorp

Slager Kees Moormann – op Texel ook wel bekend als ‘Kees Vlees’- woont al het grootste deel van zijn leven in De Koog. Hij kwam er dertig jaar geleden voor vakantiewerk en bleef. “Mij krijg je hier nooit meer weg.”

De 50-jarige Kees komt van oorsprong uit Volendam, is een echte Volendammer en gaat nog jaarlijks terug naar Volendam als de kermis er wordt gehouden. Maar zoals hij zich een Volendammer voelt, zo voelt hij zich ook een Koger. Verknocht aan, betrokken bij en actief in het dorp aan de westkant van het eiland. 

Begin jaren negentig kwam hij er voor het eerst, toen hij in Amsterdam voor slager leerde. Hij stapte daarmee in de voetsporen van zijn vader die vroeger vleesgrossier was en een eigen slachterij in de hoofdstad had. Slager Iepe de Boer in De Koog zocht vakantiekrachten en het leek de jonge Kees wel wat om een paar maanden op Texel te werken. Overdag bij Iepe in de slagerij, ’s avonds lekker stappen.

Vonk sloeg over

Een jaar later was Kees alweer terug. Niet alleen voor het vak, maar Iepe had ook een leuke dochter: Katja. In het eerste jaar sloeg de vonk nog niet over, in het tweede jaar was het goed raak. Zij zou net in Leeuwarden gaan studeren, maar was al snel weer terug op Texel om bij haar geliefde te kunnen zijn.

Kees begon als werknemer bij zijn schoonvader, maar werd al snel vennoot, nadat Iepe had gezien dat het wel goed zat tussen hem en zijn dochter. De slagerij was destijds nog gevestigd aan het dorpsplein. In 1998 werd de huidige winkel aan de Nikadel geopend. Dat ging niet zonder slag of stoot, maar Kees en Katja zetten door en bouwden een mooie slagerij /eetwinkel op. Ze traden daarmee in de voetsporen van Iepe, die – toen hij in 1978 aan het dorpsplein begon – ook al meteen maaltijden verzorgde.

Ondernemersvereniging

In het dorp was Kees onder meer actief in de ondernemersvereniging en bij het jaarlijkse Texel Culinair. Een paar jaar geleden werkte hij mee aan de komst van een grote opblaasbare ijsbaan. “Daar hebben we goed in geïnvesteerd, zodat de jeugd in het dorp er kan schaatsen als het gevroren heeft.” 

Samen met Katja heeft hij twee dochters – Mery Lou en Nynke – die allebei aan paardrijden doen en al menig kampioenschap in de wacht sleepten. Een hobby waar de nodige tijd in gaat zitten, maar die steekt hij er graag in. 

Muziek

Muziek is een andere passie van Kees. “In Volendam voelde ik gek genoeg niet de behoefte om te zingen, maar op Texel begon ik daar wel mee.” Dat was bij de Texelse hardrockband Lømp, totdat hij zich toch iets te oud voor dat genre begon te voelen. “Toen stonden mijn neefjes en nichtjes een beetje verbaasd naar het podium te kijken, wat ome Kees toch allemaal aan het doen was. Dat moest misschien maar eens anders.” 

Via Rob de Jong, docent in het voortgezet onderwijs in Den Burg, kwam het tot de oprichting van de band Gone to the Beach, die veelal rustige nummers speelt. “We spraken elkaar in de slagerij en van het een kwam het ander. We spelen met enige regelmaat op Texel en hebben zelfs een keer opgetreden bij de uitreiking van de Michelinsterren. Daarna kwam helaas corona en viel alles stil.” 

Kees kan met veel plezier rondlopen door ‘zijn’ De Koog, al zou het volgens hem geen kwaad kunnen als sommige bedrijven en ondernemers de voorkant van hun onderneming er iets knapper uit laten zien. “Een beetje opruimen kan soms ook geen kwaad. Dan ziet er het allemaal goed uit en dan zie je hoe mooi De Koog is.”